صادرات و واردات آرژانتین بین 1991-2003

از اواخر دهه 1970 تاکنون، کشور استقراض عمومی را گردآوری نموده و به عوارض یک تورم بالا مبتلا شده‌است. در سال1991، دولت نرخ مبادله تثبیت شده پزو را با دلار آمریکا  تعیین نموده و رشد پایه پولی را محدود ساخت. سپس دولت به هموارسازی مسیر تجارت آزاد| ازادسازی تجارت، قانون زدایی، وخصوصی سازی پرداخت. تورم کاهش یافت وتولید ناخالص ملی رشد نمود، اما شوکهای خارجی و ناتوانیهای سیستم منافع حاصل را کاهش داد، و موجب شد تا از سال 1995 و تافروپاشی در سال 2001،  نتیجه آن تلاشها دراثر حرکتی آرام متلاشی شود.

تا سال 2002، آرژانتین در پرداخت قروض خود نکول کرده بود، تولید ناخالص ملی آن کاهش یافته بود، بیکاری به بیش از %25 رسیده بود، و پس از کاهش ارزش و نرخ شناور شده، پزو دچار مستهلک شده تا میزان %75 شده بود. اما، کنترل دقیق هزینه و مالیات‌های سنگین بر صادرات روبه رشد کنونی به کشور ابزاری را جهت بازیابی منابع و هدایت سیاست پولی اعطا نمود.

در سال2003، سیاستهای جایگزینی واردات و صادرات فزاینده با تورم پایینتر و اقدامات اقتصادی گسترده همراه شد و جهش را در تولید ناخالص ملی هدف گرفت. این سیاست در سالهای 2004 و 2005 نیز با ایجاد میلیونها شغل و تشویق به مصرف تولید داخلی تکرار شد. فرار سرمایه کاهش یافت، وسرمایه گذاری خارجی  به آرامی بازگشت. تزریق ارز خارجی از صادرات یک مازاد تجاری هنگفت ایجاد نمود. 

بانک مرکزی مجبور شد تا دلارها را از بازار بخرد، و و امروز نیز در مواقع مختلف به آن ادامه می‌دهد تا آنها را به عنوان ذخایر ارزی| ذخایر گردآوری نماید. این کار موجب می‌شود تا بطور عمده از ارزش یافتن پزوی آرژانتین جلوگیری شده و مانع رقابت پذیری آن شود.

وضعیت تا سال2006 بهبود بیشتری یافت، که عمدتاً در نتیجه کشف حوزه‌های جدید نفتی در پاتاگونیا بود. این سال هدف این است تا رشد فراوان تولید ناخالص ملی مربوط به سه پیش بینی اخیر(بین %5/8 و %9 است) برسد، اما تورم در حدود بین 10 تا %12 برآورد می‌شود، که این موضوع دوباره اتفاق افتاده، وتوزیع درآمد هنوز بطور چشمگیری ناعادلانه‌است. در دسته‌ای از گزارشها،سازمانهای بین المللی، از آرژانتین بخ خاطر باقی‌ماندن آرژانتین در چیزی مثل یک اقتصاد بسته انتقاد نمودند.

با این که اثرات بحران تقلیل یافته اما ناپدید نشده‌است. آرژانتین یکی از توسعه یافته‌ترین کشورهای آمریکای لاتین است. حتی اگر توزیع درآمد یک مشکل مهم و حساس باشد، این کشور از بالاترین تولید سرانه ناخلص ملی مبتنی برقدرت خرید مبادله ارز، و نیز رتبه سوم از لحاظ بالا بودن تولید ناخالص ملی (اسمی) نسبت به آمریکا سرافراز می‌باشد.این کشور از بالاترین ترازهای آموزشی سنجیده شده از طریق توجه به دانشگاه و نیز یک ساختار منطقی برخوردار است که در جنبه‌های متعدد با آنچه که در ملل کاملاً صنعتی وجود دارد، برابری می‌کند.

در سال2002، %5/75 از جمعیت در زیر خط فقر بودند، اما آخرین گزارش در اوت2006، سطح %4/31 فقر را نشان می‌دهد. همینطور، بیکاری که بیش از 25 درصد بود تا ژوئیه 2006 به 2/10درصد رسید. تولید سرانه ناخالص ملی به ازای هر فرد از نقطه اوج پیشین خود قبل از رکود در سال 1998 در قدرت خرید ارز مقابل پیشتر رفته، اما هنوز در تولید ناخالص ملی اسمی خود باقی‌مانده‌است که بیشتر در اثر وجود ارزی زیر قیمت واقعی خود است. اقتصاد در سال 2003 9/8 درصد، در سال 2004، 0/9 درصد، و در سال 2005، 2/9 درصد رشد کرده‌است. در سال 2006، بدهی‌های خارجی 68 درصد تولید ناخالص ملی بوده و به آرامی در حال کاهش می‌باشد.

آرژانتین از منابع طبیعی غنی، جمعیت باسواد با درصد بالا، بخش کشاورزی صادرات محور، و پایه صنعتی متنوع بهره می‌برد. کشور از لحاظ تاریخی دارای طبقه متوسط فراوانی در مقایسه با دیگر کشورهای آمریکای لاتین می‌باشد، اما این بخش از جمعیت در اثر سلسله‌ای از بحرانهای اقتصادی از بین رفته‌اند. امروز، درحالی که بخش مهمی از جمعیت هنوز از لحاظ مالی ثروتمند هستند، آنها در موضعی از یک مقایسه حاد با میلیونها نفر از افرادی قرار می‌گیرند که شاهد آن هستند که قدرت خریدشان به شدت کاهش یافته‌است. از سال 2002 به بعد، بهبود در وضعیت بخش‌های فقیرتر و نیز یک بازگشت عمده در طبقه متوسط جامعه پدید آمده‌است.

آرژانتین یکی از عمده ترین تولیدکنندگان گوشت گاو و گوسفند، پشم، گندم و در جهان است. در ناحیه پامپاس غلات تولید میشود، در حالی که میوه و انگور از محصولات مهم شمال غرب کشور به حساب می آید. بیش از نیمی از مساحت آرژانتین را مراتع تشکیل میدهد که در ناحیه پامپاس گاو گوشتی و در پاتاگونی گوسفند پرورش میابد. با وجود این، صنایع تولید (شامل مواد شیمیایی، فولاد، سیمان، کاغذ، خمیر کاغذ، منسوجات) هم اکنون بزرگترین سهم را در اقتصاد داراست. منابع تامین انرژی عمدتا ذغال سنگ‌، نیروگاههای اتمی و نیروگاههای آبی تشکیل میدهند. این کشور از نظر منابع طبیعی من جمله نفت، گاز طبیعی، سنگ آهن و فلزات کمیاب غنی است و امکان بالقوه زیادی برای تولید نیروی هیدروالکتریک دارد.

اقتصاد آرژانتین در پی بحران پولی و اقتصادی سال 2002 در حال فروپاشی بود اما نستر کیرشنر، رئیس جمهوری پیشین آرژانتین که از سال 2003 تا 2007 ریاست جمهوری این کشور را برعهده داشت موفق شد همه بدهی آرژانتین، مبلغ 9.5 میلیارد دلار، را به صندوق بین‌المللی پول پرداخت کند.